Title: Het eindeloze strand
Author: Jenny Colgan
Publisher: Luitingh Sijthof
Release date: Januari 2019
Genre: Feelgood Roman
Rating: ★★★★✩ 4.0

Mijn eerste gekregen boek van 2019 is binnen! Uitgever Luiting Sijthof stuurde me Het eindeloze strand van Jenny Colgan. Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik nog nooit van deze schrijfster had gehoord. Daardoor werd ik des te nieuwsgieriger.

Na wat onderzoek te hebben gedaan, ben ik erachter gekomen dat Het eindeloze strand niet het eerste boek is van Jenny. Ze schreef meerdere boeken waarvan Café, zon & zee haar doorbraak in Nederland en België betekende. Haar boeken kenmerken zich aan de feelgood vibe die je er door krijgt tijdens het lezen. Toen ik dit boek binnenkreeg, ben ik er dan dus ook maar gelijk in begonnen. Want wie kan er geen portie feelgood gebruiken in januari! 😉

Verhaal

Welkom op Mure, een klein eiland voor de kust van Schotland, vol eindeloos lege stranden en schitterende natuur. Hier runt Flora haar Café Zon & Zee aan de kade bij de haven. Het is een geliefde plek voor toeristen (heerlijk eten) en bewoners (de laatste nieuwtjes). Maar Flora maakt zich zorgen. Haar vriend Joel is geweldig, maar hij gedraagt zich opeens afstandelijk, en niet alleen omdat hij regelmatig in New York is voor zijn werk. Waar zit hij met zijn gedachten?

Flora’s beste vriendin Lorna is in stilte verliefd op de lokale huisarts, Saif, die gevlucht is uit Syrië. Schokkend nieuws zal zijn leven – en dat van Lorna – veranderen. Koude winteravonden gaan langzaam over in lange zomerdagen. Vinden Flora en Joel hun geluk terug?

Personages

In Het eindeloze strand volgen we meerdere personages. Wat dat betreft deed het me al snel een beetje denken aan de schrijfstijl van Jill Mansell. Toch heeft Flora voor mijn gevoel een iets prominentere rol in dit verhaal. Flora runt haar café op Mure. Ze is deze een paar maanden geleden gestart. Toen ze gedwongen vanuit het drukke Londen naar haar geboorteplaats Mure terug moest omdat haar moeder was overleden, had ze niet verwacht zich zo welkom te voelen. Waar we Mure vroeger verschrikkelijk vond, kan ze de rust die het eiland brengt nu veel meer waarderen. Inmiddels wilt ze dan ook niet meer weg en gaat ze helemaal voor haar café. En haar vriend Joël. Hoewel dit laatste nog niet helemaal op rolletjes loopt. Hij is namelijk heel erg afstandelijk. Flora weet eigenlijk niet echt wat ze er mee aan moet en vlucht weg in haar werk. Maar wegkijken is natuurlijk nooit de oplossing.

Daarnaast volgen we ook Lora. Lorna is de beste vriendin van Florna en lerares op de enige school die Mure kent. Lorna is stilletjes verliefd op hun plaatselijke huisarts Saif. Saif is gevlucht uit Syrië om op zoek te gaan naar een veilige plek voor zijn familie. Maar helaas heeft hij tot op heden niets vernomen van zijn gezin.

De broers van Flora, Fintan en Innes hebben ieder ook een aparte verhaallijn. Fintan heeft een relatie met Colton. Hun vader moet nog een beetje wennen aan het feit dat Fintan homo is, maar is blij voor hem dat hij  gelukkig is. Innes heeft een dochtertje Agot maar is helaas niet meer samen met de moeder. Zij woont op het vaste land en hij op het eiland Mure. Gelukkig is Agot heel vaak bij hem.

De schrijfstijl van Jenny Colgan doet me denken aan die van Jill Mansell

Schrijfstijl

Zoals ik aan het begin van dit artikel al zei, doet de schrijfstijl van Jenny Colgan me een beetje denken aan Jill Mansell. Wel vond ik de overgang van perspectief soms wat abrupt. Wellicht had het geholpen als er bij elk hoofdstuk stond aangegeven welk perspectief je leest. Nu bevat een hoofdstuk verschillende perspectieven. Toch is het wel snel duidelijk vanuit wie je leest. Sowieso verbaasd het me hoe makkelijk je alle personages leert kennen. Het zijn er nog al wat, maar ik vind dat de schrijfster ze heel geleidelijk heeft geïntroduceerd waardoor je nooit in de war raakte, wie nou wie was. Dit vind ik erg knap. De hoofdstukken zijn niet te lang. Soms bevat een hoofdstuk één perspectief en soms bevat het er meerdere.

Actualiteit is verweven in een feelgood verhaal, zonder dit erg zwaar te maken.

Conclusie

Ik denk dat ik de verhaallijn van Saif als vluchteling in Mure het meest interessant vond. Je voelt als lezer echt met hem mee. Eerst de hoop die hij elke dag heeft dat hij zijn gezin terugziet. Vervolgens zijn struggles met twee getraumatiseerde kinderen. Ook ben ik blij dat Jenny een homorelatie in dit verhaal heeft verweven. Deze twee onderwerpen hebben het boek erg actueel gemaakt, zonder het erg zwaar te maken. Nu ik Het eindeloze stramd heb gelezen, ben ik zeker van plan het eerste boek van Jenny Colgan Cafe, zon & strand ook te lezen. Het is een heerlijk feelgood verhaal met humor.

*Dit artikel bevat een recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt mijn mening van het boek niet.