Title: Crown of Midnight
Author: Sarah J. Maas
Publisher: Bloomsbury
Release date: December 2015
Genre: YA Fantasy
Rating: ★★★★✩ 4.0
Nadat ik onlangs het eerste deel in de Throne of Glass serie las van Sarah J. Maas, ben ik direct in het vervolg begonnen. Ik zat er helemaal in en kon dan ook niet wachten om erachter te komen hoe het verhaal verder zou lopen. Was Throne of Glass een uitzondering? Of vind ik het vervolg opnieuw ontzettend leuk?
Verhaal
De achttienjarige Celaena Sardothien mag dan de kampioen van de koning zijn geworden, haar trouw aan de kroon is nihil. Ze balanceert op een levensgevaarlijk koord dat bij één verkeerde beweging kan breken. Na een jaar gevangenschap wordt haar vrijheid belooft. Je zou verwachten dat Celaena geen risico neemt en het jaar rustig probeert door te komen. Maar niets is minder waar. Dan blijken er ook nog meer duistere krachten aan het werk dan Celaena al vermoedde en komt alles wat ze liefheeft in gevaar. Ze zal keuzes moeten maken: wie kan ze vertrouwen en wie is het waard om voor te vechten?
Personages
Crown of Midnight gaat verder waar het eerste deel in de serie, Throne of Glass is geëindigd. Celaena heeft het kampioenschap gewonnen en dient te koning door allerlei opdrachten voor hem uit te voeren. Ze is in dit boek enorm gegroeid als persoon. Ze was al een sterke onafhankelijke vrouw, maar in deel twee komt dit nog meer naar voren. Ook leer je iets meer over haar achtergrond waardoor we als lezer steeds beter begrijpen waar het harde, sterke en doorzettende karakter van Celaena vandaan komt.
Wat ik heel tof vond aan Crown of Midnight was dat Dorian een grotere rol heeft gekregen. Ook over hem leren we steeds meer. Bovendien ontdekt hij een groot geheim over zichzelf. Een geheim die je hele kijk op het verhaal een richting in gaat duwen. Maar op een positieve manier!
Opnieuw een ontzettend spannend verhaal die je niet wilt wegleggen!
Schrijfstijl
Ik was nooit zo’n fan van Sarah J. Maas. Toen ik jaren terug A Court of Thorns and Roses las, boeide het me niet en snapte ik de grote hype rondom het boek ook niet helemaal. In mijn ogen was het gewoon weer een zoveelste hervertelling van Beauty & The Beast. Of ik er nu, naar wat meer jaren leeservaring, anders over zou denken als ik het boek opnieuw zou lezen? Waarschijnlijk, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat ik haar schrijfstijl in Throne of Glass heel anders ben gaan waarderen. Want ook in Crown of Midnight is het weer ontzettend spannend en leest het verhaal heel vlot. Wel vond ik het hier en daar een klein beetje inkakken. Maar echt een moment dat ik het wilde opgeven heb ik zeker niet gehad. Er gebeurt voldoende en zodra het verhaal dreigt in te kakken, komt er weer een plottwist die je een frisse blik op het verhaal geeft.
Conclusie
Waar ik in Throne of Glass minder van genoot, was de magie in het verhaal. Magie is een element in boeken dat me totaal niet trekt. Ik was dan ook een beetje bang dat dit mijn leesplezier in Crown of Midnight zou verpesten. Gelukkig was dit niet het geval. Ik denk dat je als lezer ook echt meegroeit in de boeken. Dit is eigenlijk net zo bij Harry Potter. Het begint redelijk simpel en naarmate je verder in de serie komt, duik je steeds dieper de magie in. Maar op een tempo die niet afschrikt. Wat ik het leukste vind aan de serie tot nu toe? De spanning. Ik hoop dan ook dat ze dit in hetzelfde tempo voortzet in deel drie want eerlijk is eerlijk: ik kan niet genoeg krijgen van Celaena, Dorian en Chaol!
Benieuwd naar mijn recensie over Throne of Glass, het eerste deel in de serie? Klik dan hier.
