Title: Wie ik gisteren was
Author: Pamela Sharon
Publisher: Moon Uitgeverij
Release date: Maart 2021
Genre: YA Contemporary
Rating: ★★★✩ ✩ 3.0

Ik vind het sinds een aantal jaar leuk om nieuwe Nederlandstalige auteurs te ontdekken. Ieder jaar lees ik minimaal één boek van een auteur waarvan ik nog niet eerder wat las. Zo mocht ik onlangs alvast het nieuwe boek van Pamela Sharon lezen. Wie ik gisteren was is haar tweede boek maar voor mij het eerste boek dat ik van haar heb gelezen. Haar debuut trok me niet zo, maar haar nieuwe boek gaat o.a. over een virtualiteit reality game en maakte me nieuwsgierig.

Verhaal

Als Yara de diagnose CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) krijgt, weigert ze zich daar zomaar bij neer te leggen. Ze is zeventien, ze wil niet ziek zijn, en al helemaal niet chronisch. Haar ouders, haar broertje Corey en zus Tessa proberen haar te helpen, maar Yara laat niemand toe. In plaats daarvan verliest ze zichzelf in Evol, een hyperrealistisch spel waarin je zelf de hoofdrol speelt. In deze virtuele wereld is Yara niet ziek en kan ze zijn wie ze wil zijn. Ze ontmoet er de knappe Amir, met wie ze op zoek gaat naar de oplossing voor de mysterieuze rook die de stad en haar inwoners bedreigt. Stukje bij beetje raakt Yara meer en meer betrokken bij de gebeurtenissen in de stad. In het echte leven ontmoet ze Finn, die haar uit de virtuele wereld probeert te trekken en haar in wil laten zien dat ze ook met CVS een leuk leven kan hebben.

Terwijl Yara’s familie en vrienden zich zorgen maken om haar gezondheid, kiest Yara ervoor om zich te blijven verliezen in deze alternatieve werkelijkheid. Zal ze uiteindelijk nog terug willen keren naar de realiteit?

Personages

In Wie ik gisteren was volgen we de zeventienjarige Yara. Ze woont samen met haar oudere zus Tessa en ouders in een gezellig huis. Haar jongere broer Corey studeert een jaar in Amerika. Een droom die eigenlijk van Yara was, maar door haar chronische vermoeidheid is studeren in het buitenland voor haar geen optie meer. Door deze ziekte is het contact met haar vriendinnen grotendeels verwaterd. Op Yousfra na gaat ze eigenlijk voornamelijk met haar zus en broer om. Daarom mist ze Corey ook enorm. Tegelijkertijd irriteert ze zich mateloos aan iedereen thuis. Ze wordt gezien als een slachtoffer en het enige wat Tessa wil is dat iedereen haar normaal behandeld als iedere andere zeventienjarige.

Ze is dan ook ontzettend blij als Corey haar wijst op een nieuw spel Evol waarin ze kan ontsnappen aan de werkelijkheid. Maar Yara vindt dit spel zo leuk, dat ze steeds afweziger wordt naar haar vrienden en familie. Dit kon ik deels begrijpen en deels ook niet. Ik heb geen idee hoe het moet zijn om met een ziekte zoals die van Yara te leven. Lezers die zelf met een soortgelijk syndroom te maken hebben, zullen zich er ongetwijfeld beter in herkennen. Wat ik tegenstrijdig vond aan Yara was dat ze niet als een slachtoffer gezien wilde worden, maar tegelijkertijd ook erg veel zelfmedelijden leek te hebben. Dat irriteerde me soms een beetje.

Wie ik gisteren was is het ideale boek voor je leeslijst op school. 

Schrijfstijl

Zoals ik aan het begin al schreef, kende ik Pamela Sharon al wel maar las ik nog niet eerder een boek van haar. Wel wist ik dat haar debuut De geur van groen erg goed werd ontvangen bij lezers. Mijn verwachtingen van Wie ik gisteren was waren dan ook best hoog. Wat ik heel leuk vond, was dat Pamela een game-element heeft toegevoegd aan het verhaal. Daar hou ik enorm van. Zo las ik al eerder Warcross en Slay. Ik kan me helemaal voorstellen dat Evol een manier was voor Yara om te ontsnappen aan haar niet zo leuke leven. De game zelf vond ik wel erg ingewikkeld. Ik kon me er maar moeilijk een beeld bij vormen. Pamela schrijft heel vlot en ondanks dat ik niet alles van de game snapte, vloog ik snel door het verhaal heen. Dit boek is ook ideaal voor de wat jongere lezer en zou je volgens mij perfect kunnen lezen voor je leeslijst op school.

Conclusie

Wie ik gisteren was is een YA contemporary die laat zien hoe een chronische vermoeidheid het leven van een tiener kan beïnvloeden. Het lijkt me ontzettend ingewikkeld en frustrerend als je lichaam niet doet wat je wil. De game Evol die Yara speelt om haar ziekte te kunnen vergeten klinkt tof al snapte ik er zelf maar weinig van. Maar dat kan ook komen omdat ik ontzettend slecht ben in gamen haha. Dat zorgde er alleen wel voor dat ik minder betrokken was bij het verhaal zelf. Als je Warcross van Marie Lu en/of Slay van Britney Morrison leuk vond, dan raad ik je dit boek zeker aan. Ook als je het interessant vindt om te lezen over een personage met chronische vermoeidheid is Wie ik gisteren was een aanrader.

*Dit artikel bevat een recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt mijn mening van het boek niet.