Title: What I Carry
Author: Jennifer Longo
Publisher: Random House Books
Release date: January 2020
Genre: YA Contemporary
Rating: ★★★★✩ 4.5

Onlangs zag ik een boek voorbij komen op Instagram met de meest perfecte cover ever. What I carry van Jennifer Longo heeft zo’n mooie omslag, dat ik hem alleen al daarvoor zou willen kopen. Maar, ik heb met mezelf afgesproken dat ik geen boeken meer aanschaf puur en alleen omdat hij er mooi uitziet. Ik moet ook echt heel enthousiast over de synopsis zijn, want anders is de kans groot dat het boek ongelezen in de kast blijft staan. En dat is zo zonde! Maar What I Carry heeft naast een prachtige omslag, ook een veelbelovende synopsis. Ik moet dit boek hebben. En het zou zo maar eens een pareltje van een verhaal kunnen worden!

Verhaal

Muir heeft al in veel huizen gewoond. Ze is namelijk opgegroeid in de pleegzorg. En als ze daar één ding van heeft geleerd, is het wel om ‘licht’ in te pakken. Neem alleen mee wat in de koffer past. Een tandenborstel? Ja. Sokken? Absoluut. Emotioneel betrokken raken bij vrienden, families of een vriendje? Nee zeker niet!

Er is geen ruimte voor extra bagage en al helemaal niet voor emotionele bagage. Muir moet nog één jaar zien door te komen. Daarna wordt ze achttien en groeit ze uit het pleegzorgsysteem. Eén jaar om zich voorbeeldig te gedragen en ervoor te zorgen dat ze niet wordt geadopteerd.

Maar dan ontmoet ze Francine. En Kira en om niet te vergeten, Sean. Daardoor verandert alles.

What I Carry is één van de meest pure en eerlijke YA boeken die ik heb gelezen.

Personages

Zoals hierboven al te lezen was, volgen we in What I Carry het verhaal van Muir. Een zeventienjarige tiener die van pleeggezin naar pleeggezin verhuisd. Ze doet er alles aan om haar dossier zo zuiver mogelijk te houden. Ze heeft geen gedragsproblemen, haalt goede cijfers, mist geen enkele schooldag en komt nooit te laat thuis. Toch heeft ze in zeventien jaar tijd al bij twintig verschillende gezinnen gewoond.

Muir’s verhaal was zowel hartverwarmend als hartverscheurend tegelijkertijd. Als er iemand al veel voor haar kiezen heeft gekregen, dan is zij het wel. Zo leeft ze met het feit dat ze bij haar geboorte is achtergelaten door haar biologische moeder. Ook heeft ze al meerdere mislukte adoptiepogingen meegemaakt. Verschrikkelijk lijkt me dat. Hoop krijgen die je vervolgens voor je neus in stukken ziet breken. Deze gebeurtenissen hebben Muir gemaakt tot wie ze is en daardoor begrijp je ook beter waarom ze leeft zoals ze leeft en een bepaalde kijk op de wereld heeft gekregen.

Schrijfstijl

Wat What I Carry voornamelijk zo’n goed boek maakt, is de manier waarop Muir haar verhaal wordt verteld door de auteur Jennifer Longo. Ze heeft niets mooier of dramatischer gemaakt dan de werkelijkheid. Dat maakt What I Carry een eerlijk en puur verhaal. Het is tragisch en geloofwaardig en op precies de juiste momenten hoopvol. Ook vond ik de verschillende personages in het boek heel ‘likeable’. Het zijn de mensen die je ieder meisje zoals Muir gunt. Mensen op wie ze kan leunen en vertrouwen.

Een hartverwarmend en hartverscheurend verhaal over pleegzorg in Amerika.

Conclusie

Ik heb al meerdere boeken gelezen over pleegzorg en adoptie. Het is een onderwerp die me na aan het hart ligt door mijn eigen achtergrond als geadopteerde. Mocht je Ver van de boom van Robin Benway of The How & The Why van Cynthia Hand hebben gelezen, dan is dit boek ook echt een aanrader. Beide boeken gaan ook over pleegzorg of adoptie, maar What I Carry geeft echt weer een hele andere kijk op deze onderwerpen. Het geeft goed weer hoe pleegzorg in Amerika is geregeld. Niets is mooier of verschrikkelijker gemaakt. De auteur heeft hiervoor ook met veel mensen gesproken die ervaring hebben met het onderwerp. Dat maakt dit verhaal zo puur! Eén van mijn favoriete YA contemporary boeken van 2020.