Title: Negen volmaakte vreemden
Author: Liane Moriarty
Publisher: A.W. Bruna
Release date: Oktober 2018
Genre: Roman
Rating: ★★★★✩ 3.75

De laatste tijd lees ik wat regelmatiger (feelgood)romans. Waar ik vorig jaar vrijwel alleen young adult boeken las, wilde ik dit jaar wat meer genres lezen. Liane Moriarty is zo’n schrijfster waarvan ik dacht: als ik dan een roman wil lezen, dan moet het er eentje van haar zijn. Bij haar heb ik zo’n gevoel alsof ze echt bij de gevestigde orde hoort. De achterflapteksten van haar boeken spreken me ook altijd erg aan. Daarom besloot ik haar nieuwste boek Negen volmaakte vreemden te lezen. Benieuwd wat ik er van vond?

Toen Negen volmaakte vreemden uitkwam, twijfelde ik nog best wat weekjes of ik dit boek wel of niet een kans wilde geven. Ik stond er mee in m’n handen in de boekhandel, maar heb hem toen toch weer teruggelegd. Dit kwam omdat ik er al snel achterkwam dat de personages in dit boek al wat meer op leeftijd zijn. Dit klinkt gruwelijker dan dat ik het bedoel hoor. Het is niet dat ik oudere mensen direct afschrijf. Maar ik vroeg me erg af of ik me wel kon inleven in deze personages als ons leeftijd verschil zo groot is. Na wikken en wegen wilde ik het toch eens proberen.

Verhaal

Negen gasten verzamelen zich in een exclusief wellnessresort. Sommigen zijn hier om af te vallen, anderen proberen hun leven een gezonde draai te geven, en een enkeling is er nog niet aan toe om de precieze reden van het bezoek onder ogen te zien. Ondanks alle luxe, meditatie en mindfulness is iedereen zich ervan bewust dat ze ook flink aan het werk moeten. Maar niemand kan zich voorstellen hoe zwaar de komende tien dagen zullen worden.

Frances Welty, een voormalig succesvol romanschrijfster, arriveert bij Tranquillum House met een pijnlijke rug en een gebroken hart. Ze is direct gefascineerd door haar medegasten. De meesten van hen zien er totaal niet uit alsof ze een detoxkuur nodig hebben. Maar degene die haar nog het meest betovert is de eigenaresse van het resort. Kan deze vrouw werkelijk alle antwoorden hebben waarvan Frances niet eens wist dat ze die zocht? Moet Frances haar twijfels overboord gooien en zich volledig overgeven aan het bijzondere programma dat Tranquillum House aanbiedt – of moet ze maken dat ze wegkomt?

En het duurt niet lang voordat iedere gast in Tranquillum House zich dit begint af te vragen…

Personages

We volgen de 52-jarige Frances die even niet meer weet wat ze met zichzelf en het leven aan moet. Haar succesvolle carrière als schrijfster lijkt op te houden en de menopauze slaat keihard toe. Alsof dat nog niet genoeg is wordt Frances ook nog eens slachtoffer van een internetoplichting. Om weer met frisse energie het leven aan te gaan, besluit ze samen met acht onbekenden een tiendaagse kuur in Tranquillum House te boeken. De eigenaar, Masha, belooft een ‘gelukkiger, gezonder, lichter en vrije leven’. Ik vond Frances een ontzettend grappig personage. Het is een zeer sociaal en gezellig mens en heeft eigenlijk het beste met iedereen voor. Ze is ontzettend nieuwsgierig naar andermans leventje en houdt er ook heel erg van om over zichzelf te praten.

Naast Frances volgen we ook de acht andere bezoekers van Tranquillum House die allemaal weer heel verschillend zijn. Zo volgen we o.a. een gezin met een puberdochter die het wellnessresort bezoeken omdat ze absoluut niet thuis willen zijn in januari, een gescheiden vrouw die wil afvallen en hoopt dat de tiendaagse kuur haar kan transformeren en een getrouwd stel die aan hun relatie wil werken. Er zijn af en toe ook wat hoofdstukken geschreven vanuit de eigenaresse van het wellnessresort, Masha en haar twee medewerkers.

Liane Moriarty neemt ruim de tijd om haar personages te introduceren. Ze doet dit door steeds een klein beetje meer informatie te geven over de verschillende personages.

Schrijfstijl

In Negen volmaakte vreemden volgen we dus negen personages. Dit zijn de negen gasten die een kuur van tien dagen hebben geboekt in het wellnessresort Tranquillum House. Voorafgaand was ik bang dat dit een heel ingewikkeld verhaal zou worden door de vele personages. Ik vind het altijd leuk om vanuit meerdere perspectieven te lezen, maar het werkt vaak ook verwarrend. Vaak duurt het wat langer voordat je in het verhaal zit omdat je de eerste hoofdstukken vooral bezig bent met iedereen uit elkaar houden. Gelukkig was dit in Negen volmaakte vreemden helemaal niet het geval. Liane Moriarty neemt ruim de tijd om haar personages te introduceren. Ze doet dit door steeds een klein beetje meer informatie te geven over de verschillende personages. Eigenlijk gebruikt ze daar ook heel het boek voor. Toen aan bijna de laatste bladzijde leer je nog nieuwe dingen over een personage.

Daardoor kan het wellicht overkomen alsof het verhaal traag op gang komt. Het is dus ook niet zo dat je het verhaal begint met een enorm schokkende gebeurtenis of iets dergelijks. Toch stoorde me dat niet en vond ik het ook niet saai worden. Doordat je telkens weer wat meer komt te weten over de reden waarom de negen personages naar Tranquillum House zijn gekomen, bleef het voor mij interessant.

Eenmaal richting het einde kom je bij het plot aan en ik moet eerlijk bekennen dat Liane me daarmee niet pakte.

Plot

Eenmaal richting het einde kom je bij het plot aan en ik moet eerlijk bekennen dat Liane me daarmee niet pakte. Sterker nog, ik was eigenlijk toch wel teleurgesteld. Ik vond deze wending niet zo leuk en had ook wat anders verwacht. Het werd wat onrealistisch en tegelijkertijd was het einde ook wat voorspelbaar. Is dat erg? Nee helemaal niet, want ik heb 6/8 van het boek enorm genoten. Toch wil ik het wel benoemen. Als je een plot van een boek heel belangrijk vindt, kan dit teleurstellen. Dan is het toch fijn om alvast voorbereidt te zijn voordat je begint met lezen. Het is best een dik boek met 400 bladzijdes. Die bespaar ik je graag als je een heel goed, uitgedacht plot verwacht.

Conclusie

Negen volmaakte vreemden was mijn eerste Liane Moriarty boek. Ik had er om eerlijk te zijn wel wat anders van verwacht. Als ik andere mensen over haar boeken hoor, dan zeggen ze vaak dat er in al haar boeken ook een mysterie in voor komt. Het mysterie (een moord, een vermissing, een geheim) is nooit het hoofdonderdeel van het verhaal, maar speelt zich op de achtergrond af. Ik denk dat Negen volmaakte vreemden een uitzondering is. Dit boek is heel anders dan alles wat ik over de verhalen van Liane Moriarty heb gehoord. Daarom wil ik binnenkort nog één van haar bekendste boeken Grote kleine leugens lezen. Ik vond het leuk om een verhaal te lezen met zoveel leesperspectieven. Ook de achtergrond van de personages vond ik interessant en verrassend. Ik wilde dit boek beoordelen met vier sterren, maar doordat ik toch wel teleurgesteld was over het plot heb ik het boek uiteindelijk beoordeeld met 3.75 sterren. Het is niet perse een boek waar je voor gaat zitten en niet meer uit kan komen doordat het zo spannend is. Ik heb dit boek dan in een weekje gelezen en raad je aan om elke dag een stukje te lezen. Maar ook zulke boeken zijn wel eens fijn! Kom je ook nog is aan iets anders toe dan lezen. 😉

Tip voor de feestdagen! Negen volmaakte vreemden is een toptitel op Bol.com op het moment dat ik dit artikel schrijf. Dat betekent dat het boek gratis wordt verzonden. Is Sinterklaas ook vast erg blij mee. 🙂