Title: Tijdbom
Author: Joelle Charbonneau
Publisher: Karakter Uitgevers
Release date: November 2018
Genre: YA mysterie
Rating: ★★★✩✩ 3.5

Ik heb Joelle Charbonneau dit jaar voor het eerst leren kennen. Dat wil zeggen, haar boeken. Ik las De Test trilogie en was blij verrast bij hoe goed ik deze serie vond. Toen ik las dat Karakter Uitgevers haar nieuwste boek ging uitbrengen, wist ik dat ik deze zo snel mogelijk wilde lezen. Tijdbom is echter wel een heel ander soort verhaal dan De Test trilogie. Benieuwd waar het over gaat? Lees dan snel verder.

Verhaal

Een groepje leerlingen dat vastzit op hun school nadat er een bom is ontploft, moet alles op alles zetten om te overleven én erachter komen wie van hen deze aanslag heeft gepleegd.

Diana, Frankie, Tad, Cas, Z en Rashid verschillen als dag en nacht. Maar deze verschillen doen er niets meer toe nu ze samen in deze lastige en vooral beangstigende situatie beland zijn. Wanneer ze er via de radio achter komen dat de aanslagpleger zich mogelijk nog steeds in het schoolgebouw bevindt, moeten ze snel beslissen of ze zich tegen elkaar keren of samen proberen het er levend vanaf te brengen, terwijl er nog meer bommen ontploffen. Het fragiele bondgenootschap komt onder zware druk te staan en dreigt te verpulveren.

Personages

In Tijdbom volgen we Diana, Frankie, Tad, Cas, Z en Rashid. Zij hebben allemaal hun eigen reden waarom ze die bewuste dag op school waren. Het schooljaar zelf is namelijk nog niet begonnen, dus heel vanzelfsprekend is het niet dat ze daar alle zes wel waren op het moment dat de eerste bom afging. Dat maakt ze allemaal verdacht.

Diana is de dochter van een Congreslid. Doordat haar vader zo’n belangrijke rol heeft, moet ze zich perfect gedragen en ziet iedereen haar ook als de perfecte dochter. Tad is een jongen die heel erg worstelt met zijn seksuele geaardheid. Hij is uit de kast gekomen voor zijn ouders en broer en hoewel ze niet boos waren, lijken ze er toch ook wel moeite mee te hebben om hem volledig te accepteren. Tot overmaat van ramp wil de jongen op wie Tad verliefd is, Frankie ook de waarheid niet helemaal onder ogen zien. Hij is er nog niet klaar voor dat zijn grote geheim onthuld wordt. Z, probeert het overlijden van zijn moeder te verwerken maar wordt tot overmaat van ramp op nog op straat gezet door de vader van zijn beste vriend. En Rashid die niet wordt geaccepteerd wie die is. Want wie is hij eigenlijk? En is zijn geloof wie hij is? Als laatste volgen we Cas. Ze is een klarinetspeler en is zo moe van altijd maar proberen er bij te horen.

Alle personages zijn heel verschillend. Dat maakt dit verhaal ook zo spannend. Want daardoor heb je echt geen idee wie de aanslagpleger is, tot het allerlaatste moment!

Schrijfstijl

Joelle heeft mijn aandacht direct vanaf de eerste pagina getrokken. We lezen vanuit de perspectieven van alle zes de hoofdpersonages. Ze gebruikt de eerste hoofdstukken om de personages aan ons voor te stellen. Dit doet ze op zo’n mysterieuze manier, waardoor iedereen gelijk verdacht is voor jou als lezer. Ik vond dit heel tof en voor ik het wist, was ik al op de helft van het boek! Tijdbom leest dus ook erg makkelijk en vlot.

Plot

Maar nadat de eerste bom af is gegaan in de school, lijkt het verhaal zijn vlotheid te verliezen. Ik vond dat er niet zo heel veel gebeurde, waardoor de spanning ook wel wat afnam. De vraag wie de aanslagpleger nou eigenlijk is lijkt ook wat meer op de achtergrond te treden. Dat vond ik toch wel een gemiste kans. Ik had het leuk gevonden als we constant op het verkeerde been zouden worden gezet als lezer. Eenmaal aangekomen bij de ontknoping, wordt het toch weer heel spannend. Want wie is die aanslagpleger nou eigenlijk? En waarom heeft hij/zij dit gedaan? Dit plot vond ik ergens toch wel onverwachts. Ik had tot aan het einde geen idee wie de dader zou zijn en vond de uitkomst daarvan verrassend en sterk.

Conclusie

Tijdbom van Joelle Charbonneau is een heel ander verhaal dan De Test trilogie. Dit had ik van te voren ook al wel verwacht en kwam dus niet als een verassing. Ik vond het heel fijn dat je direct het verhaal ingesleept wordt. Voor ik het wist was ik al op de helft van het boek. Eenmaal op de helft neemt het tempo in het boek wat af en gebeurd er naar mijn mening niet zo veel. Natuurlijk willen we weten wie de dader is en ik begrijp dat Joelle dit voor het einde wilde bewaren, maar ik had het fijn gevonden als we constant een verdachte zouden aanwijzen en vervolgens weer op het verkeerde been zouden worden gezet. Dit ontbrak tot aan de ontknoping. Echter, de ontknoping zelf was dan wel weer erg goed uitgewerkt. Het is toch altijd wel weer tof als een schrijver je met flink wat vragen achterlaat, die aan het einde allemaal worden beantwoordt.

*Dit artikel bevat een recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt mijn mening van het boek niet.