Follow me:

Boekrecensie: De Erfenis

Title: De Erfenis
Author: Jennifer Lynn Barnes
Publisher: Blossom Books
Release date: Januari 2021
Genre: YA Contemporary
Rating: ★★★★✩ 4.0

Toen ik een flinke tijd terug de synopsis las van De Erfenis wist ik direct dat dit boek op mijn tbr zou komen te staan. Dit klonk echt als een verhaal voor mij. Het deed me een beetje denken aan De Royals van Erin Watt. Met het arme meisje en de rijke, aantrekkelijke en bad boys Royal zonen. Deze serie was jarenlang mijn guilty pleasure dus een soortgelijk boek is altijd welkom! Maar eenmaal begonnen met lezen, bleek het toch totaal anders te zijn. Of ik er net zo van heb genoten? Dat lees je in deze recensie!

Verhaal

De toekomst van Avery Grambs en haar halfzus ziet er niet al te rooskleurig uit. Samen kunnen ze maar net de eindjes aan elkaar knopen en uitzicht op betere tijden is er niet. Totdat Avery hoort dat ze een fortuin heeft geërfd van een filantroop die ze nog nooit ontmoet heeft… en niemand weet waarom. Om de miljardenerfenis van Tobias Hawthorne in ontvangst te kunnen nemen, moet Avery voldoen aan één voorwaarde: ze moet per direct intrek nemen in Hawthorne House en daar een jaar lang blijven wonen. Helaas wordt het huis ook bewoond door de zojuist onterfde familie (inclusief vier knappe kleinzoons) die op zijn zachtst gezegd niet allemaal even blij zijn met de komst van deze vreemdeling die er met hun geld vandoor gaat. Er is een vraag die iedereen bezighoudt: waarom Avery?

Personages

In De Erfenis volgen we Avery. Ze zit vol compassie maar is ook zeer vastbesloten en probeert het beste van haar leven te maken. Haar moeder is overleden waardoor haar zus de voogdij over haar heeft gekregen. Samen hebben ze het niet breed totdat Avery opeens bericht krijgt dat ze miljarden erft van Tobias Hawthorne.

De vier kleinzonen van Tobias Hawthorne hebben ook een grote rol in dit verhaal. Avery vond ze eigenlijk vanaf de eerste ontmoeting al enorm fascinerend en een bepaalde aantrekkingskracht hebben. Dit snapte ik totaal niet. De auteur wist me daarvan niet te overtuigen wat ik toch ergens wel jammer vond. Xander, de jongste van de vier, is grappig en geïnteresseerd in robots. Jameson is een uitbundige jongen en houdt van raadsels. Hij was geestig en nam veel risico’s, maar had ook een kwetsbare kant. Grayson was de troonopvolger en was waarschijnlijk daarom erg serieus en betrokken bij de liefdadigheidsstichting van Hawthorne. Hij was enorm wantrouwend naar Avery toe en gemeen tegen haar. Nash was een beetje de cowboy van de vier broers en had geen interesse in het geld. Kortom, vier broers die allemaal totaal verschillend zijn. Dat maakt de dynamiek onderling interessant.

Schrijfstijl

Hoewel ik Jennifer Lynn Barnes van naam zeker wel ken, heb ik niet eerder iets van haar gelezen. Al staat er wel al een tijd een boek van haar in m’n kast. In De Erfenis vind ik haar schrijfstijl heel fijn en begrijpelijk. Ze heeft het boek opgedeeld in hele korte hoofdstukken waardoor ik altijd het idee heb dat ik door het boek heen vlieg. Wat ik jammer vind, is dat de auteur mij niet wist te overtuigen van de aantrekkingskracht die Avery voelde voor een aantal kleinzonen van Tobias Hawthorne. Daardoor snapte ik haar vaak niet. Ik vind het altijd fijn als ik me goed kan inleven in een hoofdpersonage, maar op dit stukje kon ik dat dus niet. Ook vond ik de liefdesdriehoek onnodig voor het verhaal. Het mysterie dat Avery probeert op de lossen was voldoende geweest. Ze heeft ook nog een vriendin thuiszitten, Max die ze regelmatig belt. Dit personage vond ik ook niets toevoegen voor het verhaal. Het kan zijn dat Max een grotere rol gaat spelen in hey vervolg en dat deze opbouw nodig was. Maar op dit moment vind ik het weinig toevoegen.

Raadsels, mysteries en intriges. De Erfenis heeft het allemaal. Dit boek wil je eenmaal begonnen met lezen niet meer wegleggen!

Conclusie

Losstaand van de ietwat onnodige en lege personages, heb ik enorm genoten van De Erfenis. Zeker richting het einde wanneer alles op zijn plek begint te vallen, kon ik het boek niet meer wegleggen. Het plot is ongelofelijk goed. Als lezer ben je voortdurend aan het raden, maar ik bleek er uiteindelijk (as always) finaal naast te zitten. Ik was lichtelijk in shock. Dat gevoel is heerlijk om te hebben als je een boek uitleest. Dan heeft de auteur het volgens mij heel goed gedaan. Voor nu kijk ik enorm uit naar het vervolg. Want dat einde was niet normaal spannend!

Het onzichtbare leven van Addie LaRue

*Dit artikel bevat een recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt mijn mening van het boek niet.

Share
Previous Post Next Post

Misschien vind je dit ook leuk